Сабр илк зарбада

“Бирор мусибат келганида: “Албатта биз Аллоҳники (бандалари)миз ва албатта биз Унга қайтувчилармиз” дейдиган сабр- лиларга хушхабар беринг. Ана ўшаларга Парвардигорлари томонидан саловот (мағфират) ва раҳмат бордир. Ана ўшалар ҳидоят топгувчилардир” (Бақара, 155—157). Бу ояти каримадан бу дунёнинг ўткинчилиги, ҳамма нарса ўтиши, шуни англаб сабр қилганларга, яъни синовдан ўтганларга Аллоҳнинг раҳмати ҳушхабари берилмоқда.

Албатта Аллоҳ таоло бу дунё қийматини пашша қанотичалик ҳам белгиламагандир. Биз бу дунёга синов учун келганимиз ва Аллоҳ таоло тоқатимиздан ортиқ бизга ҳеч нима юкламаслигини билиб олишимиз ва синов келганда шу нарсани унутмай, узимизни шунга муносиб тутмоғимиз даркор. Инсонни ҳайвондан фарқи, бу дунёга устун қилиб яратилгани сабаби унга ақл идрок берилганидир. Дунёга устун бўлган маҳлуқот эса, умрини шунга яраша гўзал амаллар билан тўлдирмоғи, шунга яраша яшаб ўтмоғи лозим. Аллоҳ таоло ўзига яқин бандаларини даражаси юксалиши учун уни синовга солади, бу синовлардан ўтиш мукофоти эса Аллоҳнинг раҳмати ва жаннатидир. Ислом тарихидан оладиган бўлсак ҳамма пайғамбар, азизлар, авлиёларнинг ҳаёти синовга тўла, оқимга қарши сузиш билан ўтган. Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳаётларини оладиган бўлсак, у киши отадан она қорнидаёқ етим қолганлар. Олти ёшларида оналаридан ажралиб боболарини қўлида қолганлар ва ўн икки ёшларида боболарида ҳам ажралиб қолиб, амакилари қўлида қоладилар. Фарзандлари Фотима розиаллоҳу анходан бошқа фарзандлари ўлимини ҳаётлик чоғида корадилар, аёллари Хадича онамиз, амакилари ва кўп яқинларидан айриладилар. У кишига илк қарши чиққан одан ҳам кичик амакилари бўлади. Шундан ҳам маълумки Аллоҳ ўзига яқин бандаларини синайди ва сабрини зиёда қилади.

Анас розияллоҳу анҳу айтадилар:"Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалам қабр тепасида йиғлаб ўтирган аёлнинг ёнидан ўтатуриб: "Аллоҳдан қўрққин,сабр қилгин" дедилар. Аёл у зотни танимай "Ёълингдан қолма, Ўзингнинг бошингга тушмаганда", деди. Аёлга бу киши Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалам бўладилар дейишди. У Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаламнинг эшигига келди. У ерда эшикоғаларини кўрмади. "Узр, сизни танимапман", деган эди: "Илк зарба чоғидаги сабр сабрдир", дедилар Набий(с.а.в.) (Муттафақун алайҳ). Демак сабр илк зарбада билинар, синалар ва зиёда бўлар экан. Ахир кутилмаган вазиатдаги синов инсон қалби аслини очиб беради. Аллоҳ таоло барчамизни сабрли бандалари қаторидан қилсин.